Rozdział 8

Ten rozdział dedykuję mojej kochanej Wice http://lovestory126.blogspot.com/

(włącz) 

***

~Violetta~ 

Siedziałyśmy nadal na ławce i szukałyśmy na mapie, miejsca w którym się znajdujemy. Nie mogłyśmy go znaleźć. Francesca już płakała, a ja w oddali usłyszałam znajomy głos i zobaczyłam dwóch mężczyzn idących w naszą stronę:

-Violetta, Fran.!- krzyczeli, a ja szturchnęłam Fran.

-Fran, nie płacz ktoś nas szuka- powiedziałam z radością w głosie.

-Na prawdę?- spytała z niedowierzaniem.

-Tak, to ci mężczyźni idący w naszą stronę- potwierdziłam.

-To przecież Diego.!- krzyknęła Fran i pobiegła do niego, a ja za nią.

-Diego.!- krzyknęła Fran i przytuliła mocno swojego chłopaka. 

Ja z niedowierzaniem patrzyłam, na chłopaka, który stał obok Diega. To był Leon, ale jak on się tu znalazł. Stałam, jak osłupiała.

-Violetta- powiedział.

Chciał mnie przytulić, ale ja odsunęłam się. Nie byłam na to gotowa, ale też nie chciałam. Przyjechałam tu, żeby o nim zapomnieć, a on jak gdyby nigdy nic, przyjeżdża tu i liczy na to, że go od razu wpadnę mu w ramiona. 

Do hotelu wracałam w ciszy nic nie mówiłam, jedynie szłam, a obok mnie Leon, co chwile spoglądał na mnie kątem oka. Gdy doszliśmy na miejsce Diego i Fran gdzieś poszli, a ja została z Leonem. 

-Dlaczego taka jesteś?- spytał.
-O co Ci chodzi?- odpowiedziałam pytaniem na pytanie.
-O ten tramwaj, co nie chodzi- powiedział.
-Hahaha bardzo śmieszne.!- zaśmiałam się sztucznie.
Wsiadłam do windy, a on oczywiście za mną.

-Pytam na serio, dlaczego jesteś dla mnie oschła?- zapytał.
-A, co myślałeś, że ja jestem zabawką. Znudziłam Ci się to mnie unikałeś, a i wróciłeś do tej całej Natalii- powiedziałam z nerwami.
-Unikałem? Ciekawe kiedy?- zapytał śmiejąc się.
-Przypomnij sobie- powiedziałam.
-Zazdrosna jesteś, co nie???- zapytał z uśmieszkiem.
-O kogo? O ciebie? Na takich debili, jak ty to szkoda zazdrości- potwierdziłam.

Nareszcie, winda się zatrzymała i skończyła się ta cała głupia konwersacja z Leonem.
Weszłam do pokoju położyłam się na łóżku i zaczęłam płakać. Wiem, że to głupie. I płacze przez NIEGO. Rozumiem, że nie jest wart, żadnej z moich łez, ale muszę przyznać, że zakochałam się w nim.
Liczyłam, że to będzie wyjazd, na którym się wyleczę z tego uczucia. Jest jeszcze gorzej, bo on przyjechał i będę znów widywała go często.

~Leon~

Nie wiem o co jej chodzi, może i jej unikałem, ale ona jest zazdrosna. Tak naprawdę wróciłem do Natalii, bo szantażowała mnie, że skrzywdzi Violę, a mi na niej cholernie zależy.
Muszę, coś zrobić, żeby mi wybaczyła i żebyśmy znów byli szczęśliwi. Jutro zacznę działać, wymyślę wspaniały plan.


***

Cześć.! przepraszam, że dopiero teraz rozdział, ale ostatnio w szkole była dyskoteka. Poza tym pracuję w szkolnej gazetce, a tam też muszę coś pisać i dodawać.

 Rozdział dodałam z dużym opóźnieniem i bardzo za to przepraszam.

Jak zauważyliście, ten rozdział jest dedykowany Wice, to dlatego, że miała 5 dni temu urodziny (25.11)
Bardzo Cię przepraszam za opóźnione życzenia, to dla Ciebie:

Co wymyśli Leon, żeby odzyskać Violettę?
Czy Viola mu wybaczy?
Czy pojawi się ktoś, co wszystko skomplikuje? 

6 KOMENTARZY=NASTĘPNY ROZDZIAŁ