Rozdział 9

~Violetta~ 

*kolejny dzień.

Obudziłam się rano, jeszcze Francesca spała, spojrzałam na zegarek i zobaczyłam godzinę 

6.30, trochę wcześnie wstałam.

Poszłam do łazienki wykonałam poranne czynności, zostało mi ułożenie włosów, włączyłam lokówkę i działałam. 

Gdy wyszłam z łazkienki, ku mojemu zdziwieniu w pokoju już był Diego.

-O wy gołąbki, od samego rana już razem- powiedziałam ze śmiechem.

-No widzisz- potwierdził Diego.

Po chwili wszyscy wyszliśmy z pokoju na śniadanie. Usiadłam razem z zakochaną parą. Pod talerzem zobaczyłam pomarańczową karteczkę. Pisało na niej:

"Podobasz mi się bardzo/ Tajemniczy" 

Uśmiechnęłam się, na co Diego i Fran zrobili dziwne miny, a ja im odpowiedziałam:

-Czy z samego rana nie można się już uśmiechać?

-Oczywiście, że można- powiedział Diego.

-Śmiech to zdrowie- dopowiedziała Francesca.
Na śniadanie zjadłam płatki z mlekiem.
Diego i Francesca wymyślili plan na dzisiejszy dzień, czyli zwiedzanie miasta, bardzo spodobało mi się to, lecz wolałabym zostawić ich samych i tak też zrobię, sama spróbuję pozwiedzać. 
Weszłam do pokoju na chwilkę po torebkę i telefon, moją uwagę przyciągnęły róże na łóżku i w dodatku moim i oczywiście krótki liścik:

"Podoba Ci się niespodzianka? To jeszcze nie koniec/ Tajemniczy"

Muszę przyzanać, że to bardzo romantyczne. Usłyszałam pukanie do drzwi. Otworzyłam je, ale za nimi nikt nie stał. Leżała jedynie koperta. Wzięłam ją, otworzyłam, a tam było napisane:
"Podpowiedź i zaproszenie: Znasz mnie, ale między nami coś się zepsuło i teraz nie chcesz mnie znać. Spotkajmy się dziś wieczorem na plaży./ Tajemniczy" 

 No nic, moje spotkanie z tajemniczym jest dopiero wieczorem, więc teraz idę na spacer. Gdy szłam usłyszałam jak ktoś gra na gitarze i śpiewa. Ta piosenka była wspaniała, poczułam się tak, jakbym już tą piosenkę kiedyś słyszała. Chciałam zobaczyć kto tak gra, ale gdy weszłam do pomieszczenia, nikogo tam nie była, a muzyka przestała grać. Po chwili namysłu zrozumiałam, że to moja wyobraźnia. Nie myśląc już o tym dłużej wyszłam pozwiedzać Barcelonę, trochę było głupio i nudno, bo byłam bez Fran. Pochodziłam trochę po sklepach z ubraniami. Kupiłam coś Angie.
Nagle ktoś rzucił we mnie jakąś zgiętą kartkę, rozwinęłam ją, a tam było napisane:
"Idź za głosem muzyki, a nigdy się nie zgubisz/ Tajemniczy"

*5 godzin później

Był już prawie wieczór, słońce jeszcze nie zaszło. Zmieniłam ubrania, nie wiem dlaczego ale trochę się wystroiłam. Nie wiem z kim się spotkam, mam nadzieję, że nie będzie to żaden zboczeniec, tylko normalny chłopak.

W liście pisało, że go znam, może to mój były przyjaciel z Barcelony, no ale nie jestem tego pewna. 

Nie przedłużając wyszłam z hotelu i udałam się w kierunku plaży. Robiło się coraz bardziej romantycznie. Szłam brzegiem w oddali widziałam, że ktoś gra na gitarze. Z każdą chwilą byłam bliżej, tym głośniej było słychać znajomą melodię. Gdy już przy nim byłam, nie było dla mnie ważne, kim jest i co mi zrobił. 

Liczyła się jedynie chwila i my...♥

 ***

Witajcie.! Przepraszam, że dawno był rozdział, ale liczyłam na trochę więcej komentarzy, przynajmniej sześć. Niestety tylu nie był, szkoda, ale i tak daję rozdział.

Może niektórzy zauważyli, że dodałam kilka zakładek m.in "Zapytaj bohatera". W tej zakładce możecie zadawać pytania bohaterom i dowiedzieć się więcej o nich. No to czekam na pierwsze pytania ;)

Założyłam bloga na pingerze: http://para.siempree.pinger.pl/ serdecznie Was zapraszam, dziś dodam tam 1 część OS o Leonettcie. Będzie mi bardzo miło, jeżeli skomentujecie, nawet z gościa. 

Kim był chłopak, którego Violetta spotkała na plaży?

Czy przez z niego w życiu Violetty dużo się zmieni?